اسکورت فرانسه ، فلگتون قلعه کان گیو را بمباران کرد - Holylandvietnamstudies.com

فرانسه در سال 1857 ویتنام را به دست گرفت؟ - بخش 1

5659 نمایش ها

تعداد بازدید ها: 1042

اندرو دانگ

از لحاظ تاریخی ، دوم امپراتوری فرانسه (1852-1870)^[1] در سال 1857 ویتنام را به دست نگرفت. در حقیقت ، حمله واقعی صورت گرفت 31 اوت 1858 at Tourane (امروز شهر نان نونگ در مرکز ویتنام). این داستان طولانی از نزدیک به 30 سال جنگ و فتح بود ، از Đà Nẵng در سال 1858 تا پیمان Huế در 1884^[2]، هنگامی که ویتنام "رسما" استقلال خود را از دست داد. وجود داشت اشتباهات زیادی که منجر به از دست دادن استقلال ویتنامی شد. با جواب امروز من ، من به شدت بر دوره اولیه تمرکز می کنم 1858-1862، وقتی که سلسله نگوین متعاقباً با سیاستهای ناشایست خود تمام امیدها و پیروزی های مردم ویتنامی را به یک فاجعه ملی تبدیل کرد! (متأسفانه ، اما این اتفاق افتاد)^[3].

**I. محاصره تور ()1858-1860): یک قهرمان VIETNAMESE**

در ابتدا ، زیر پرچم "محافظت از کاتولیک های ویتنامی تحت تعقیب" تحت حاکمیت سلسله نگوین ، با 14 فروند کشتی جنگی و 3,000 نظامی فرانسوی-اسپانیایی تحت فرمان عالی دریاسالار چارلز ریگلو د Genouilly (1807-1873)^[5]آنها بمباران توپخانه ای را علیه همه قلعه های دریایی ویتنام در امتداد خلیج Đà Nẵng و کوه Sơn Trà^[6]. این رویداد متعاقباً آغاز معروف را رقم زد محاصره Tourane در طول دو سال آینده (1858-1860) ، که در نهایت معلوم شد پیروزی ویتنامی.

فرانسوی ها انتظار داشتند قیام عمومی كاتولیك های ویتنامی را علیه سلسله نگوین در پایتخت خود داشته باشد شهر Huế (فقط 100 کیلومتر از مواضع اشغال شده فرانسوی-اسپانیایی در حوالی شهر ẵà Nẵng واقع شده است) ، اما در واقع آنها یافتند هیچ کاتولیک ویتنامی نیست حاضر بودند به آنها كمك كنند. جنگها برای هر دو طرف نیز شدید بود. بعد از ویتنامی ژنرال Lê Đình Lý (黎廷理، 1790 - 1858) در جنگ درگذشت ، مارشال چو Phúc مین مسئولیت جبهه بود و بعداً جایگزین آن شد مارشال نگوین Tri Phương (阮知方، 1806-1873)^[7]، که به خاطر تاکتیک های محاصره مشهور بود.

برای فرانسوی ها ، در Đà Nẵng سربازان آنها توسط نیروهای ویتنامی مورد آزار و اذیت قرار می گرفتند. چند صد سرباز جان خود را به دلیل زخم های جنگی و بیماری های غیراخلاقی مانند تایفوس از دست دادند. در سال 1859 ، فرانسویان آینده دریاسالار Thogène François صفحه (1807-1867) که جایگزین جایگاه ریگالو ژنولی شد ، در نامه خود اوضاع واقعی را در نانگون شرح داد:

"من در 1 نوامبر 1859 فرمانده کل شدم. چه میراثی آنجا دریافت کردم! من مطمئناً خار مشهوری از پای ریگولت بیرون کشیدم ، اما فقط برای اینکه آن را زیر ناخن های خودم فشار دهم. ما سی و دو میلیون هزینه کردیم و چه چیزی از آن باقی مانده است؟ پیمان با چین پاره شده توسط آتش توپ ، در کانتون یک اشغال نظامی مجبور به تبدیل شدن به پلیس شهر ، در Tourane [دا ننگ] ، یک خانه واقعی که در آن هزاران نفر از مردان ما از بدبختی ، بدون هدف و بدون نتیجه درگذشتند"^[8]^[9]

علاوه بر این ، نبرد شدید در Ch Fortn Sảng Fort (یا Kien-Chan Fort) در 18 نوامبر 1859 حتی هزینه زندگی ستوان سرهنگ دوپره- دئرولد، یک مهندس عالی رتبه نظامی فرانسه که در بین ستادهای ستادی قرار داشت و همچنین حمله به "نانژ" را برنامه ریزی کرده بود ، هنگامی که یک توپ ویتنامی ویتنامی در بدن وی نفوذ کرد. سرانجام ، در 22 مارس 1860 ، فرانسوی ها تصمیم گرفتند تمام تاسیسات نظامی خود را در Đà Nẵng بسوزانند و نیروهای خود را به سمت سایگون، یکی از مهمترین شهرهای ویتنام.

**دوم محاصره SAIGON (1859-1861) "جنگ تلفنی" CURIOUS VIETNAMESE**

همزمان با Siege of Tourane ، فرانسوی ها از فوریه 1859 با جبهه دیگری در ویتنام جنوبی افتتاح کردند ضبط ارگ سایگون در 17 فوریه 1859. پس از تلاش غافلگیرانه اما ناموفق برای تصرف کل استان گیا آنا در 21 آوریل 1859 ، با از دست دادن 14 کشته و 31 زخمی ، فرانسویها عملیات خود را متوقف کردند و دوباره به مواضع اشغالی بازگشتند ^[13].

با این حال ، به دلیل محدودیت نیروی انسانی ، فرانسوی ها فقط می توانستند منطقه اسیر شده را در حوالی بندر امروز سایگون و شهر چینی چان لان نگه دارند. آنها مجبور بودند سربازان بیشتری را به جبهه Tourane و به ویژه در حال انجام بفرستند جنگ تریاک دوم در چین^[15]. در سال 1860 ، فقط 800 سرباز فرانسوی و اسپانیایی در منطقه سایگون وجود داشتند. نیروهای آنها ابتدا تحت فرمان کاپیتان قرار گرفتند برنارد جاورجیبرری (1815-1887)^[16]بعداً توسط افسر دریایی فرانسه جایگزین شد ژول د آریس (1813-1878).

در همین حال ، نیروهای ویتنامی نزدیک به دو سال از فوریه 1859 تا فوریه 1861 "محاصره" دیگری علیه نیروهای فرانسوی و اسپانیایی در سایگون جمع کردند و شروع کردند. اما این در واقع "محاصره" کنجکاو یا نوعی حمله بود. "جنگ اسفبار" ویتنامی: با بیش از 10,000،XNUMX سرباز در حوالی سایگون ، مادارین های ویتنامی سلسله نگوین فقط خطوط دفاعی با قلعه های بی شماری بنا نهاده اند ، و به این فکر نمی کنند که در حالی که دارای نیروهای برتر در مقایسه با فقط 800 سرباز فرانسوی و اسپانیایی (از جمله مزدوران Tagals)!

در مقایسه با محاصره توران ، محاصره سایگون کاملاً متفاوت بود: به لطف سیاست زمین سوخته و تاکتیک های مناسب محاصره ، فرانسوی ها فقط قسمت کوچکی از کوه سن ترا را در اختیار داشتند. با این حال ، در سایگون فرانسوی ها یکی از بزرگترین بنادر ویتنام را تصرف کردند ، بنابراین مسیرهای تأمین آنها مختل نشد. علاوه بر این ، آنها حتی محموله های برنج را در ویتنام جنوبی نیز کنترل کردند! در طول "محاصره" (1859-1861بندر سایگون تحت اشغال فرانسه حتی بیشتر باز شد و صدها کشتی تجاری از چین ، کامبوج و سنگاپور غالباً به داخل و خارج سفر می کردند. در سال 1860 بندر سایگون دریافت کرد^[18]:

"شصت و شش کشتی و 100 عدد جوجه تنها در مدت چهار ماه 60,000،XNUMX تن برنج بارگیری کردند و در هنگ کنگ و سنگاپور پول زیادی به دست آوردند."

در طی محاصره ، جوامع چینی در چان لان فعالانه با "اقتدار جدید" فرانسه همکاری کردند ("Tân trào"به جای "رژیم قدیمی" ("Cựu trào") از سلسله نگوین. جنگ فرانسه در ویتنام فقط باعث ثروتمندتر شدن و ثروتمند شدن آنها شد.

دیده می شود که با این نوع محاصره ، "فرصتی طلایی" برای از بین بردن نیروهای تهاجمی فرانسوی-اسپانیایی کاهش یافت ، و سلسله نگوین متعاقباً قیمت سنگینی پرداخت کرد بخاطر استراتژی خلافکارشان بعد از آن!

… ادامه هید …

جفت:

[1] امپراتوری دوم فرانسه - ویکی پدیا

[2] پیمان هو (1884) - ویکی پدیا

[3] سلسله نگوین - ویکی پدیا

[4] بیوان بمباران بی سیم

[5] چارلز ریگو دو ژنو - ویکی پدیا

[6] کوه سن ترا - ویکی پدیا

[7] Nguy Trin Tri Phương - ویکی پدیا

[8] صفحه Théogène François - ویکی پدیا

[9] Théogène فرانسوا صفحه همکاران لوئیس د Gonzague Doudart د Lagrée marins polytechniciens EN Indochine مشارکت

[10] ناوچه فرانسوی Némésis (1847) - ویکی پدیا