تاریخچه مجله اسپرینگ تایم در کوچینچین - قسمت 1

تعداد بازدید ها: 240

     Nتعداد زیادی از روزنامه‌نگاران کهنه‌کار در دهه‌های 30 و 40 مطمئناً بر این باور بودند که خود آقای دیپ وان کُن کسی بود که برای اولین بار در انتشار اولین مجله بهاری، پس از تبعیت از حلقه مطبوعات - یعنی "مجله " ابتکار عمل کرد.Đông Pháp” thời báo (مجله تایم هندوچین فرانسه) از مشاور شهر NGUYỄN KIM ĐÍNH در سال 1927.

     Aاگرچه آن مجله متعلق به NGUYỄN KIM ĐÍNH بود - سردبیر آن TRẦN HUY LIỆU بود - The زمان Đông Pháp (شکل 1) مجله منحصربه‌فردی بود که جنبش ناسیونالیستی را تحت تأثیر قرار می‌داد - که در آن لحظه به شدت برانگیخته شد - بنابراین توجه توده‌ها را جلب کرده بود که از آن استقبال کردند و آن را مطالعه کردند. به همین دلیل، درست در اواخر سال 1927، مجله اسپرینگ تایم، با تعداد صفحات کم و اندازه معمولی، ظاهر شد، به رنگ‌های قرمز و سیاه چاپ شد و بلافاصله فروخته شد.

     Hآیا این مطالب با استقبال گرم خوانندگان مواجه شد؟ آیا به دلیل ظهور نام های بزرگ سیاستمدارانی مانند PHAN CHÂU TRINH، PHAN BỘI CHÂU یا BÙI QUANG CHIÊU بود؟ حقیقت کاملاً خلاف آن را ثابت می کند - این به دلیل "غیر عادی" شاعر NGUYỄN KHẮC HIẾU با شعر خود "لذت بردن از فصل بهار" (Chơi Xuân). خواندن شعر "چی چوانبه سبک ساده دهه 30 و 40 نوشته شده است، در ابتدا ممکن است باور کنیم که او لذت و الهام یک مست را با یک لقمه خالی کردن لیوان شراب خود برای ما تعریف می کرد، اما بر خلاف تصور ما، او در واقع بود. ساخت، خلاصه ای مقدماتی از تمام شیوه های مختلف لذت بردن از بهار در تمام دوره های تاریخی، از چین تا کشور ما. همه اینها با احساسات انسانی، سیاسی و نظامی... با هدف برانگیختن میهن پرستی.

     Aدر آن دوره زمانی، این شاعر که قبلاً از پیوند ادبیات رونویسی شده چینی و چینی ویتنامی رها شده بود، اما آرزو داشت سبک زندگی فرانسوی را رهبری کند و زبان فرانسه را بیاموزد، اما هنوز نتوانسته بود از روابط خود جدا شود.ساخت و سازهای موازیظاهر شد تون چونگ (زنگ معجزه آسا) شماره بهار سال 1929 - مایه تاسف است که تون چونگ عمر کوتاهی داشت؛ در 7 ژانویه 1929 ظاهر شد و در 25 مارس 1930 بسیار جوان درگذشت.

   The تون چونگ روزانه یک جفت کتاب داشت که در آن زمان مورد استقبال خوانندگانش قرار گرفت:

  "زنگ صبح به صدا در می آید و بهترین آرزوها را برای سه روز مبارک به هموطنان می رساند. ما که بیش از حد مضطرب هستیم و سرشار از عشق به کشور قدیمی خود هستیم، امیدواریم در این روزهای بهاری فرصت های خوبی داشته باشیم."

    A مورد مشابه TRẦN THIỆN QUÝ بود - زمانی که مسئول آن بود. ترونگ لوپ (بی طرفانه) روزانه، او به شدت توسط خوانندگان قدردانی شد، اما هنگام پیوستن به کانگ لون، او کم کم این قدردانی را از دست داد.

     Tشماره بهار - که در آن بهار منتشر شد - اگرچه مفصل و روشن شده بود - هنوز باید سرنوشت ملت را در هر دوره تاریخی متفاوت به اشتراک می گذاشت. اولین مورد دوره بحران اقتصادی بود - و در شماره بهار منتشر شده در 14 فوریه 1931، نویسنده NGUYỄN VĂN BA، سردبیر، در مقاله خود با عنوان: از بدبختی مردم در کوچین چین شکایت کرده بود:تات سال گذشته و تت امسال". بیایید یک پاراگراف پر از بدبینی را در مقاله او دوباره بخوانیم تا بتوانیم آن را با یک پاراگراف دوستدار زندگی مقایسه کنیم. TĐn Đà NGUYỄN KHẮC HIẾU در مقاله خود با عنوان:لذت بردن از فصل بهار"، در بالا ذکر شد.

   "... در حالی که از آخرین بار Tet لذت می بردیم، همه مطمئن بودیم که می توانیم از زمان Tết امسال لذت ببریم، اما واقعاً انتظار نداشتیم که اینگونه باشد. سال گذشته ما مانند امسال زمان تات نداشتیم و راستش را بگوییم، ما هرگز در تاریخ کوچین چین تایم مشابهی نداشتیم.".

             امسال چقدر غم انگیز است؟  
            این زمان Tân Vi Tết چقدر غم انگیز است؟

     Iدر دهه 30، روزنامه های زیادی وجود نداشت که در "quốc ngữ" (زبان ملی لاتینی شده)با وجود اینکه اهالی ادب با کلمات لاتینی شده آشنا شده بودند. در میان آن روزنامه های کمیاب، Thần Chung روزانه برجسته ترین بود

     Aگروهی از روزنامه‌نویسان که روزنامه‌ها و مجلات بهاری را می‌نویسند Cong Luận (افکار عمومی) روزانه یک اصل راهنمای قابل توجه داشت: داشتن یک گروه جداگانه از ویراستاران برای هر شماره بهار - برای مثال شماره ویژه بهار سال 1931 توسط ویراستاران NGUYỄN VĂN BA و PHÚ ĐỨC نوشته شده بود. با شماره های ویژه بهار بعدی، نوبت VÕ KHẮC THIỆU، DIỆP VĂN KỶ، سپس TRẦN THIỆN QUÝ رسید.

     Aاگرچه خوانندگان در حالی که هنوز با آن بودند مورد قدردانی قرار گرفتند Thần Chung روزانه - از گروه Kỷ، اعتبار Ba's زمانی که آنها به سر کار رفتند کمتر شده بود روزانه Công Luận.

    "... به روزهای دور فکر نکنید، از آخرین سال تان وی (1871) تا کنون، پس از اینکه تحت الحمایه فرانسه قرار گرفتند، همه در کوچین چین به خوشی زندگی کرده بودند و هر بار که تات می آمد، مردم برای احوالپرسی با خوشحالی می نوشیدند. از بهار تا سال آخر (1930) که فضا و صحنه‌ها مثل گذشته شاد و پرجنب‌وجوش نبود، اما هنوز از هفتاد تا هشتاد درصد فضای تُت دیده می‌شد.

    هر کسی که در این سرزمین به دنیا بیاید، این را تشخیص می دهد. با این حال، همه چیز در این زمان Tân Vi Tết تغییر کرده است، می توان گفت که سال گذشته ده برابر فعالیت داشته ایم در حالی که امسال حتی یک مورد هم نداریم. سال گذشته یک مغازه ابریشم فروشی در خیابان کاتینات می توانست هر روز چهار یا پانصد پیاستار ابریشم بفروشد، امسال فقط سی یا چهل پیاستر در روز می توانست بفروشد. همه از ملاقات با ضرر گله دارند... "

     "... یکی دیگر از دلایل این وضعیت مشکلاتی است که از سال گذشته رخ داده است"

     Bاما باید بدانیم که همه روزنامه‌ها و مجلات فصل بهار دچار مشکل نشدند.خسته و غمگینوضعیتی که برخی از آنها با دیدگاه های گسترده خود آینده خوبی را پیش بینی کرده بودند. بیایید یک صفحه از آن را دوباره بخوانیم شماره بهار Trung Lập (بی طرفانه). نوشته شده توسط TRẦN THIỆN QUÝ و منتشر شده در 21 ژانویه 1933. او یک ضرب المثل فرانسوی به عاریت گرفته بود تا از تغییرات رفاه و زوال، شانس ها و بدبختی ها بگوید - به عنوان یک فلسفه جاودانه.

   "... فرانسوی ها ضرب المثلی دارند که می گوید: "این باد بدی است که هیچ کس را خوب نمی وزد". در اینجا، خوبی ها دیر به دست می آیند، اما همه می دانند که واقعاً وجود دارد.   

   «اگر نه، چگونه مردم آننام ما اکنون می‌دانند که چگونه صابون بسازند، جوراب بافی کنند، کفش‌های چوبی بسازند، و کفش‌های چرمی بسازند. بسیاری از صنایع دستی که قبلاً مختص چینی ها بود. و اگر نه، چگونه مردم آننامی ما اکنون می دانند چگونه رستوران، کافی شاپ، و سوپ چینی و نودل چینی بفروشند." 

    A چند سال بعد، رسانه ها و مطبوعات بسیار اعطا شدآزادیبنابراین به ویژه در سال های 1938-1939 کاملاً توسعه یافت. با این حال، هنگامی که جنگ شروع شد، بسیاری از روزنامه ها به حالت تعلیق درآمدند و بسیاری از روزنامه نگاران دستگیر و زندانی شدند. این رسانه ها و مطبوعات در موقعیتی دراماتیک قرار گرفت. در آن زمان مردم فقط می توانستند روزنامه های خاصی مانند Điện Tín (دیلی تلگراف), سائی گون (سایگون), Truyền Tin (ارتباطات) و دان بائو (روزنامه مردمی).

     Wبا توجه به دان بائو (روزنامه مردمی) - خبرنگار BÙI THẾ MỸ 3 پیاپی منتشر کرده بود مسائل فصل بهار: در 1940-1941-1942. علاوه بر آنها، مجلات ĐẶNG NGỌC ÁNH و MAI VĂN NINH 3 شماره در سالهای متوالی 1943-1944 و 1945 منتشر کرده بودند.

    Iاف کم روحیه "لحندر زمان بحران اقتصادی آشکار شده بود، سپس، زمانی که دوران جنگ فرا رسید، همین لحن هنوز با روانشناسی کینه‌آمیزشان در خدمت توده‌ها بود. بیایید یک مقاله منتشر شده در مورد را دوباره بخوانیم ệiện Tín در 1945.

  "... تنها افرادی که خود را زیر یک سنگر پناه داده بودند می توانستند عمق زمین را بدانند. و فقط کسانی که به دریا رفته بودند می توانستند دریای بزرگی را بدانند. در این 6 سال گذشته، کشور ما شبیه یک کشتی بود که در دریا ایستاده بود، در حالی که در داخل خاک هنوز یک سنگر کوچک برای پناه دادن وجود دارد."

   Pناقص بودن افراد این است که فکر می کنند دیگران از خودشان برکت بیشتری دارند، در حالی که در واقع هر روز نعمت های بسیار بیشتری نسبت به همنوعانشان دریافت می کنند. هر چقدر هم که این نعمت کوچک باشد، باید از داشتن آن احساس خوشبختی کنیم، چرا که این نعمت به دست خودمان درست شده است، درست مانند پناهگاه، هرچند باریک، اما همچنان با فشار باد و همچنین قطعات تیز بمب مقابله می کند.

   Tکلاه وضعیتی در کوچین چین بود که HỒ BIỂU CHÁNH یکی از شاهدان تاریخی آن است.

    Lروزنامه نگاران از طریق مجلاتی مانند تری تان (دانش جدید), Thanh Nghị (افکار عمومی), Trung Bắc Chủ nhật (یکشنبه مرکزی و شمالی) برای سود ما گنجینه فراوانی از اسناد را که برای رسانه ها و مطبوعات و محافل ادبی. به صراحت به مسائل فصل بهار می پردازیم Trung Bắc Chủ nhật، Phong Hóa و نگای نای ذهن خوانندگان چینی کوچین را تسخیر کرده بود.

… به روز شد…